Około połowy XIX wieku na tyłach kamienic przy ul. Warszawskiej założono park o powierzchni ok. 10 ha z placem zabaw i stawem. Inicjatorem i fundatorem był kupiec Teodor Düring. W trzeciej ćwierci XIX wieku park ten, już jako park zdrojowy, został powiększony, m.in. poprowadzono z niego ścieżki na zalesiony stok góry Rzepisko. Powiększenie parku nastąpiło z inicjatywy i fundacji właściciela dobór w Jedlince i Jedlinie-Zdroju, Engelsa. W roku 1899 powierzchnia parku wynosiła 28 ha a na jego terenie znajdowały się: fontanna, staw, pomnik bohaterów wojny i punkty widokowe. Na początku XX wieku na terenie parku wybudowano kort tenisowy i boisko do krykieta. Przy głównym wejściu do parku znajduje się amfiteatr z widownią, która jest kontynuowana w formie prostych drewnianych ławek na stoku wzgórza. W ostatnim czasie park został poddany rewitalizacji.
/Petroniusz za "Jedlina-Zdrój Studium historyczno-urbanistyczne, Bożena Adamska, 1998" i Projekt koncepcyjny przebudowy Parku Zdrojowego, Jerzy Kielar, 2009/