Leżakowanie jako metodę rygoru sanatoryjnego przetłumaczył Brehmerowi właśnie Alfred Sokołowski. Brehmer początkowo wierzył w teorię "małych serc" u gruźlików i forsował ćwiczenia fizyczne, które miały wpłynąć na tężyznę, niestety doprowadzając część nieszczęśników do wyczerpania i śmierci. Dopiero polski lekarz przekonał go do pożytków z diety i dochodzenia do zdrowia przez odpoczynek.