| |
|
|
|
|
|
|
Kościół pomocniczy Matki Boskiej Bolesnej
Marienkirche, Begräbniskirche
|
|
|
|
|
|
|
Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Wałbrzychu - najstarsza świątynia miasta. Mieści się przy Placu Kościelnym.
Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej umieszczone w centrum Wałbrzycha jest najstarszym kościołem w jego historii, zwanym najczęściej przez mieszkańców "sercem miasta". Jak podają kroniki, to już w 1191r. za księcia Bolesława Wysokiego istniała osada Wałbrzych założona na wzniesieniu pośród głębokiej puszczy, opodal drewnianego kościółka pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Spod ołtarza ...
Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Wałbrzychu - najstarsza świątynia miasta. Mieści się przy Placu Kościelnym.
Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej umieszczone w centrum Wałbrzycha jest najstarszym kościołem w jego historii, zwanym najczęściej przez mieszkańców "sercem miasta". Jak podają kroniki, to już w 1191r. za księcia Bolesława Wysokiego istniała osada Wałbrzych założona na wzniesieniu pośród głębokiej puszczy, opodal drewnianego kościółka pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Spod ołtarza w tym kościele wypływało źródełko, mające moc uzdrowienia chorych oczu. " Tradycja głosi, że pewien pobożny rycerz, w podzięce za uratowanie go przed niechybną śmiercią, postawił wśród puszczy na wzgórzu,przy źródełku z cudowną wodą leczącą choroby oczu, statuę Matki Bożej Bolesnej, i wybudował na jej chwałę drewniany kościółek." Istnienie drewnianego kościółka parafialnego pw. Matki Bożej potwierdza dokument z 1305r. "liber fundationis episcopatus Wratislaviensis" ( za panowania księcia świdnickiego Bernarda Statecznego). Kościółek ten, z cudowną wodą i statuą Matki Bożej Bolesnej, stał się bardzo znanym miejscem uzdrowień, do którego pielgrzymowały liczne rzesze wiernych. W XV w. wraz ze wzrostem ilości mieszkańców ( m.in. w wyniku nadania osadzie praw miejskich) zbudowano nową świątynię nad doliną "Cichego Potoku", pw. Św. Michała w odległości 150 metrów od kościółka Maryjnego, który w tym czasie przyjął rolę sanktuarium pielgrzymkowego i kaplicy pogrzebowej zwanej "kaplicą na Piasku". Funkcja kaplicy pogrzebowej wynikała z faktu istnienia obok cmentarza. Już wówczas przed obliczem wałbrzyskiej Piety składano gorące prośby, zwłaszcza w latach szerzących się chorób oraz nędzy i głodu. Do funkcji świątyni parafialnej, kościółek Maryjny powrócił w czasach reformacji, po przejęciu przez protestantów kościoła pw. Św. Michała w roku 1548. Kościół parafialny zwrócono katolikom dopiero 25 marca 1654r. w dzień Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Było to wielkie zwycięstwo Matki Bożej, która przez długi okres prześladowań oraz trudnych doświadczeń życiowych, zawsze wiernie towarzyszyła swoim dzieciom. Kiedy król pruski Fryderyk II zamykał kościoły katolickie i likwidował zakony, ówczesny burmistrz Wałbrzycha Krzysztof Reis, powiadomił go, że " kościółek Maryjny powstał wcześniej niż całe miasto, zawsze pozostawał w rękach katolików i żadne nabożeństwo ewangelickie nigdy nie było w nim odprawiane... pozostawcie więc Go nam". I pozostawiono Go Wiernym. Pewne źródła i tradycja wymieniają w tym czasie informację, iż Matka Boża Bolesna " jest patronką miasta". W latach 1714-1718 wzniesiono znany w obecnym kształcie murowany kościół. Wówczas zabezpieczono źródełko z cudowną wodą w murowanej studzience. Poprzez lata wśród burz, chorób i walk Matka Boża królowała na wzgórzu, wysłuchiwała modlitwy wznoszone do Boga, uzdrawiała chorych, pocieszała strapionych i wspomagała wiernych. Wiekowość świątyni, szkody górnicze i dziejowe wydarzenia spowodowały w jej strukturze architektonicznej " widoczne rany, które dotknęły to bijące nieprzerwanie serce Wałbrzycha ". W XIX w. wyschło źródełko z cudowną wodą za ołtarzem. Współcześnie świątynia ta była wielokrotnie remontowana, a cudowna figura przedstawiająca Matkę Bożą Bolesną w dalszym ciągu przyciąga rzesze pielgrzymów, z licznymi prośbami i podziękowaniami za otrzymane łaski. Statua Matki Bożej Bolesnej jest rzeźbą o wysokości 92 cm i szerokości 43 cm. Jej styl gotycki wskazuje na XII-XIII wiek powstania.
Za wikipedią 
Wg relacji Marthy Maiwald, urodzonej w Waldenburgu, kaplica w 1979 miała ślady pożaru (w: "Martha and Eva: A Mother and Daughter's Journey as German Refugees During WWII", aut. Eva Baker, 2016)
Pokaż więcej
Pokaż mniej
|
|
8
/
